Definiția cu ID-ul 1336950:
Explicative DEX
BÎCÎI (-îiu) vb. intr. 1 A lovi făcînd sgomot: cîrja cea dumnezeiască tot în cap bîcîia (RV.-CRG.) ¶ 2 A răsuna, a suna: făcutu-m’am aramă răsunînd au tîmpănă băcăind (BIBL.) ¶ 3 A tîcîi, a bate (vorb. de inimă): îmi bîcîia inima (JIP.) [onom.].